Ik denk dus ik ben

In den beginne was er de oerknal, of alleszins iets dat erop leek. Het markeert voor de mens het begin van het heelal en van alle leven die er later in zou ontstaan. Over een periode van ettelijke miljarden jaren ging de evolutie, vanaf een gegeven moment ook op aarde, tergend langzaam vooruit, tot in het heden toe. Een evolutie die begon met eencellige organismen, en steeds meer uitwaaierde tot een onnoemelijk aantal soorten levende wezens, waaronder de mens. Deze website gaat over een gave van die mens, die in feite niets meer is dan een schitterend ongeluk. De mens is in staat tot denken. Tot overpeinzingen, autonoom redeneren, geloof in hogere wezens. De mens zoals wij deze nu kennen, wordt door de wetenschap Homo Sapiens Sapiens genoemd, en was een verre verwant van andere Homo's: fossielen van Australopithecus, Habilis en Erectus gaan terug tot enkele miljoenen jaren. Ongeveer 100.000 jaar geleden kwam de huidige mens echter tot ontwikkeling, vermoedelijk ergens in Afrika.

Die mens was over het algemeen zwakker en langzamer dan de meeste roofdieren, maar had één groot voordeel: zijn intelligentie. Door samen te werken en een goede communicatie (de mens is het enige tot nu toe bekende wezen dat iets kent als gesproken taal) slaagde hij erin zich te handhaven en op de lange duur zichzelf ook tot heerser van planeet Aarde uit te roepen (pas sinds Darwin begint het de mens te dagen dat de hij helemaal niet de heerser is) Een evolutie die voor de mens veel voordelen biedt, maar voor de andere wezens soms zware problemen schept. Naast dit vechten voor het overleven had de mens ook tijd voor ontspanning: de eerste kunstuitingen (waarvan de vele Venusbeeldjes en de grotschilderingen getuigen) zijn uit deze tijden. De oudste vruchtbaarheidsbeeldjes, die men Venusbeelden noemt, die men vond zijn van rond 25.000 B.P. Grotschilderingen zijn van jongere leeftijd, waarbij de grot van Lascaux de beroemdste is van Europa. Deze zijn rond de verklaringsdrang.

Rond 5000 BP ontstonden de eerste steden, veelal in de streek van de Tigris en de Eufraat, het huidige Irak en Iran. Parallel hiermee ontstonden en verspreidden nieuwe steden en gemeenschappen zich, meestal langs rivieren en aan de zeeën. Zo ontstonden er aan de huidige Turks-Egeïsche kust en in het huidige Griekenland stadsstaten. Daar ligt de bakermat van de moderne Westerse filosofie. In het begin ging men ook daar wat verklaringen over de wereld betreft uit van de mythen, maar rond 600 voor Christus (2600 BP) veranderde dit. Samen met de eerste wetenschappers kwamen de eerste filosofen uit de as van de geschiedenis naar boven drijven. Deze mensen brachten in vergelijking met voordien een breuk teweeg: men probeerde op grond van het autonome redeneren op zoek te gaan naar oplossingen en verklaringen over de wereld. Dit deden ze door te discussiëren en het in vraag stellen van andermans én hun eigen meningen. De eerste filosofen waren tegelijk ook wiskundige. Het zou tot lang na het begin van de huidige jaartelling duren voordat een meerderheid van de filosofen niet tegelijk ook een affiniteit met de wiskunde of de fysica had.